A AC Alexandre Bóveda denuncia a terxiversación que o Goberno do Partido Popular fai da nosa historia e das figuras de Castelao e Bóveda. Recibir a Derradeira leición do mestre sen mencionar a represión fascista, os asasinatos franquistas é ocultar que esta obra de Castelao se inspira directamente na estampa de Galicia mártir (Valencia, 1937) e representa, en primeiro lugar, a homenaxe directa de Castelao a Alexandre Bóveda, asasinado o 17 de Xullo de 1936 polos golpistas. Mais na Derradeira leición do mestre Castelao non só homenaxea o grande artífice do nacionalismo galego, Alexandre Bóveda, membro do Partido Galeguista, do que era secretario, senón que eleva o seu martirio á categoría de máxima representación da memoria histórica feita desde a Galiza e para a Galiza.

Mais o cadro non ten un sentido fúnebre. Miremos os dous nenos que acompañan o asasinado: eles representan o futuro da nación e por iso dicimos que a Derradeira leición do mestre é unha obra de arte para nós, para o futuro da Galiza. Ese futuro que Bóveda non só soñara senón que axudara a construír decisivamente.

É unha manipulación absoluta e unha ignominia que se oculte o verdadeiro significado desta obra, documentado sobradamente, e se oculte coa pretensión de homenaxear á profesión docente.

Como Agrupación Cultural que se honra portando o nome de Alexandre Bóveda, denunciamos semellante atentado contra a historia de Castelao e de Bóveda e lembramos que hai xa tres anos defendemos, a través dunha ILP no Parlamento Galego, a necesidade de que esta obra de arte viñese a Galiza, ficase aquí e se acompañase do coñecemento, divulgación e visitabilidade da obra artística de Castelao, obxectivo que aínda non se cumpriu.

Olla meu irmáu honrado
o que acontez con Daniel:
os que o tiñan desterrado
agora falan ben del.

 

O palurdo de alma lerda,
o tendeiro desertor,
o vinculeiro da merda
disfrazado de señor.

 

O lurdo carca refrito,
o monifate de entroido,
o aprendiz de señorito,
marqués de quero e non poido.

 

O badoco endomingado,
o franquista pousafol,
o forricas desleigado,
o pequeno burgués mol.

 

O devoto do onanismo,
o feligrés de pesebre,
o tolleito de cinismo
o que dá gato por lebre.

 

O rateiro de peirao,
o refugallo incivil,
válense de Castelao
pra esconder a caste vil.

 

Escoita puto nefando,
criado na servidumbre:
non pasará o contrabando
dise teu noxento estrume.

 

Grotesco escriba sandéu,
inxertado nun raposo.
Castelao nunca foi teu,
porque Castelao é noso.

 

I anque a ti che importa un pito,
sabrás que é cousa sabida,
que estás incurso en delito
de apropiación indebida.

 

“Olla meu irmao” de Celso Emilio Ferreiro

Podes ver aquí o texto da ILP polo dereito ao coñecemento e á contemplación da obra de Castelao polo pobo galego que presentamos, xunto con outras organizacións do país, no Parlamento Galego en decembro de 2014.