Manuel Rivas Barrós (A Coruña, 1957), no seu libro Mohicania (1986), dedícalle unha “Oda á Coruña”.
ODA Á CORUÑA
Pola porta do aire
os tolos perseguen as túas guedellas de amazona.
Ámante, cidade.
Ámante os orfos da que arrebuñan a luz da túa pel.
Ámante os fillos do mar, tralo ronsel salgado
do teu sexo.
Quen te pintou espida.
Quen te quixo desperta.
Os ladróns que bateron nos teus vidros.
Noitaregos que durmiron no teu ventre.
E os nenos, cidade.
Ámante os nenos do arrabaldo,
que albiscan, trala Porta do Aire, a túa máxica vasoira.
A CARBALLA SENLLEIRA
Na beira do cimiterio
un carballo vello había ,
no concello de Lalín
en Bermes coido sería .
Aquel carballo senlleiro
era un petrucio carballo
un día por aquel leiro
eu lle dera un boo abrazo …
Agora vou polo eido
daquel recinto sagrado !
Quixen darlle o meu saúdo
e fun e deille unha aperta
desexarlle boa vida
a esa nosa linda perla
de tan longa longa vida…
Carballa vella de lenda !
( Mom Galou )