María Soliña: símbolo do sufrimento do pobo

  Polos camiños de Cangas a voz do vento xemía: ai, que soliña quedache, María Soliña.   Nos areales de Cangas muros de noite se erguían: ai, que soliña quedache, María Soliña.   As ondas do mar de Cangas acedos ecos traguían: ai, que soliña quedache, María Soliña.   As gueivotas sobre Cangas soños de …

Uso de cookies

Utilizamos cookies propias e de terceiros, como Google Analytics, para optimizar a túa navegación e realizar tarefas de análise. Entendemos que estás conforme se continúas navegando nesta web. Política de cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies