Unha vez tiven un cravo cravado no corazón, i eu non me acordo xa se era aquel cravo de ouro, de ferro ou de amor. Soio sei que me fixo un mal tan fondo, que tanto me atormentóu, que eu día e noite sin cesar choraba cal choróu Madalena na Pasión. O poema de Rosalía …
Si un intre só conquiro darvos folgos co meu canto, ficaréi moi contente e non perciso máis nada. O versos anteriores son de Celso Emilio Ferreiro en Viaxe ao país dos ananos, de 1970. E si, folgos son os que nos cómpren na actual situación que vivimos. Desde aquí unímonos aos desexos do autor de …
Da importancia da obra poética de Rosalía de Castro dentro da nosa literatura e da nosa cultura –tamén da universal–, dan conta os numerosos estudos das súas obras e traducións dos seus versos a distintas linguas. Igualmente, as continuas homenaxes á súa figura nos versos doutros autores. Para valorar e recoñecer a súa figura non …
Do mar pola orela mireina pasar, na frente unha estrela, no bico un cantar. (Curros Enríquez) A Unión Astronómica Internacional, para celebrar o seu centenario, foi fundada hai un século, está organizando para este ano unha campaña que denomina NameExoWorlds (Nomea Exomundos) no que lle pide aos estados que dean nome a unha estrela. No caso …
Sempre houbo mulleres insignes en Galicia. En todos os tempos, en todos os campos, baixo todas as luces. Cada unha brilla con luz propia e deixa tras de si luminoso ronsel… Seguir camiños que outras abriron para nós mais tamén abrir camiños novos para por eles andar con paso firme é o que …
Do mar pola orela mireina pasar, na frente unha estrela, no bico un cantar. (Curros Enríquez) Os versos do inicio –de Curros– están dedicados a Rosalía. Dela é ese “ bico” do poema. De Rosalía. Sen necesidade de máis apelidos para identificala. Poucos autores e autoras haberá que recoñezamos só co nome. E, é que …
Rosalía de Castro morría na súa casa da Matanza, en Padrón, o día 15 de xullo de 1885. Ao día seguinte, recibía sepultura no cemiterio de Adina, en Iria Flavia (Padrón). En maio de 1891, os seus restos foron levados para a Capela da Visitación do Convento de Santo Domingo de Bonaval, en Compostela. Alí …
Xa nos tempos de Curros Enríquez eran malos tempos para a lírica. Así aparece no poema “Crebar as liras” de Aires da miña terra (1880): “Espaventada, atóneta, A virxe Poesía Clamóu desalentada: «¡Vates, crebade as liras!»” Claro que o poeta de Celanova non lle fixo caso á petición e seguiu coas súas “liras”, por sorte. …
